De hel op aarde staat in brand. Een waar inferno heeft duizenden ontheemden opnieuw op drift gejaagd. De beelden doen denken aan de bosbranden in Californië. Een metershoge, allesverslindende vuurzee die op zich heen grijpt. Reuzevlammen die alles waar ze aan likken in rook doen op gaan. Mensen, slechts kleine silhouetten in verhouding tot de vuurzee, weten niet hoe snel ze weg moeten komen. Sommigen halen het niet. Degenen die weten te ontsnappen wacht geen warm welkom. Moria staat in brand.
Moria is het toonbeeld geworden van het Europese migratiebeleid. Beter gezegd, het Europese migratiewanbeleid. Moria geldt als een van de hotspots waar migranten zogenaamd hun asielprocedure moeten afwachten voor ze herverdeeld worden. In werkelijkheid komen er alleen migranten bij en gaan er weinig door. Kwetsbare migranten: chronisch zieken, gezinnen, ouderen, zwangeren, alleenreizende minderjarigen, getraumatiseerde jongemannen. Ze wachten inmiddels jaren op een asielprocedure. Ondertussen zitten ze als ratten vast in een kamp van lappententjes, lange voedselrijen, één douche per 600 kampbewoners, en militaire bewaking. Toen vorige week de eerste coronabesmetting werd geconstateerd, werd niet de hygiëne verbeterd, maar een militaire cordon sanitaire rondom het kamp aangelegd. Geen migrant mocht nog in of uit. Nu slaat de vlam in de pan, gek hè?
Drie jaar geleden zat ik zelf als arts in Moria. Opvallend was niet alleen de schrijnende situatie van migranten hier. Ik kan de gruwelijke verhalen over hun weg naar Europa, de trauma’s, mishandelingen en verkrachtingen nog zo voor de geest halen en navertellen. Opvallend was ook de warme Griekse gastvrijheid van de eilandbewoners. Hoe mensen proberen hun migrerende kwetsbare medemens te steunen waar kan, terwijl ze hun eigen toeristeneconomie naar de knoppen zien gaan door Westerse doemverhalen over gevaarlijke gelukszoekers. Opvallend is het ook niet dat deze gastvrijheid inmiddels tanende is. Omdat niemand hun stem hoort. Omdat de EU blijft wegkijken en de eilandbewoners laat zitten. De Griekse eilandbevolking keert zich nu tegen migranten en hulpverleners. Nu slaat de vlam in de pan, gek hè?
Het wordt hoog tijd dat Europese regeringen hun verantwoordelijkheden nemen. Hoog tijd dat we de solidariteit uit de coronalockdown verder laten rijken dan ons eigen hachje. Hoog tijd dat wij als Europa laten zien dat we wel degelijk geven om onze medemens.
Ik schrijf een brief aan onze premier met een prangende boodschap en roep om actie. Vanochtend ging de brief op de post.
Doe je mee? Je kunt mijn voorbeeld hier vinden, maar voel je vrij om de brief aan te passen aan jouw persoonlijke boodschap.
