Het eerste jaar verpleegkunde van Nienke
Van jongs af aan wist ik dat ik later in de zorg wilde gaan werken. Ik was als kind al erg zorg- en behulpzaam en toen ik eenmaal de keuze kon maken voor een opleiding, was deze dan ook snel gemaakt. Op mijn achttiende begon ik met de opleiding mbo-verpleegkunde aan het ROC TOP in Amsterdam. Ik had niet veel werkervaring in de zorg, maar wel ervaring met het zorgen voor familieleden. Het eerste jaar bestond vooral veel uit theorie en het leren kennen van de zorg. Veel van de stof ging over ouderenzorg en verschillende aandoeningen om het menselijk lichaam te leren kennen. Met de ouderen doelgroep zouden we tijdens de eerste stage te maken gaan krijgen.
Mijn eerste stage
Mijn eerste stage was bij een kleinschalige woonlocatie met dementerende ouderen. Hier leerde ik vier maanden lang het wassen, eten geven, helpen bij de dagelijkse dingen en met name hoe je communicatief omgaat met deze doelgroep. Na in jaar één kennisgemaakt te hebben met de zorg, werd in het tweede jaar al wat meer van je verwacht. De stage begon eerder en duurde langer. Tijdens een stageperiode bestaat een week uit twee volledige schooldagen en drie stagedagen. Eigenlijk best druk als je daarnaast ook nog graag sport en een bijbaan hebt. En niet te vergeten moet er ook nog geleerd en huiswerk gemaakt worden. Maak voor jezelf een goede en gestructureerde planning en dan is dit prima vol te houden. In het tweede jaar wordt er begonnen met medisch rekenen zodat je op een gegeven moment zelfstandig medicatie kan gaan delen. De een heeft hier moeite mee en de ander gaat het makkelijk af. Verstandig is het wel om hier genoeg tijd aan te besteden om het goed onder de knie te krijgen.
Het tweede jaar als verpleegkundestudent
In het tweede jaar komt het erop neer dat je steeds zelfstandiger wordt. Waar je in het eerste jaar veelal bezig bent met het leggen van een basis, ben je in dit jaar al bezig met het klinisch redeneren en het oefenen van verpleegtechnisch handelen. Bijvoorbeeld katheteriseren van de man of de vrouw of het injecteren of het inbrengen van een neusmaag-sonde. In dit jaar zat het bij mij wat betreft stage tegen, want ik kwam weer op een afdeling terecht met dementerende ouderen. De doelgroep vind ik leuk en heb ik ontzettend veel van geleerd, maar ik was op zoek naar een uitdaging in de zin van het doen van meer verpleegtechnische handelingen in een ziekenhuissetting. Desalniettemin rondde ik mijn stage netjes af en had ik een leuke tijd.
Eindelijk het ziekenhuis in
In het derde jaar wilde ik dolgraag in het ziekenhuis terechtkomen. Vastberaden en vol frisse kennis kan ik zeggen dat ik vocht voor een plek. Helaas zijn de stageplekken in het ziekenhuis schaars en voor een mbo’er nog eens lastiger vanwege de welbekende vooroordelen. Maar, ik had een plek in het ziekenhuis weten te bemachtigen! In september begon ik dan ook in het VUmc aan mijn derde stage. Met mijn eigenlijk geringe ervaring gezien de twee vorige stages, leerde ik gauw en ontdekte ik mijn eigen manier van werken. Waar ik soms nog wat onzeker was, ontpopte ik mij in de loop van de maanden tot een zowaar derdejaars verpleegkundige in opleiding met een klinische en kritische blik. Met ondertussen de lessen op school en mijn ervaringen in het ziekenhuis, groeide de kennis rap.
Ik had een plek in het ziekenhuis en voelde mij als een vis in het water. In december kwam de coronacrisis aanwakkeren in het ziekenhuis en de sfeer veranderde. Ik heb er voor gekozen om mijn stage niet te beëindigen, omdat ik zo graag nieuwe dingen wilde blijven leren. De lessen van school volgde ik naast het extra stagelopen vanuit huis. Inmiddels is de rust in het ziekenhuis weer een beetje wedergekeerd en heb ik mijn derdejaars stage afgesloten met als beoordeling een excellent. Daarnaast mag ik voor mijn afstudeerstage in het VUmc blijven. Weg met de vooroordelen, als mbo’er kun je het ook gewoon maken!
Het naar school gaan en stagelopen vind ik doorgaans een fijne combinatie. Op deze manier kun je ervaringen en soms ook frustraties met je mede klasgenoten delen. In die vier jaar dat je de opleiding volgt, bouw je vriendschappen op en zie je elkaar door de jaren heen groeien. Daarnaast is het contact met de verschillende disciplines gedurende de stages die je doet, ook erg waardevol.
Ondertussen ben ik ontpopt van een nog onzeker beginnend verpleegkundige in opleiding, naar een bijna afgestudeerde met een rugzak vol nieuwe kennis. Aan mijn vierde jaar ga ik binnenkort beginnen. Ik weet zeker dat ook dit weer een enerverend jaar zal gaan worden waarin ik weer nieuwe kennis en ervaring zal opdoen, om straks als een volwaardig verpleegkundige te gaan afstuderen.