Na twee weken thuis te zijn geweest, is voor mij de stage weer begonnen. Er zijn tot nu toe geen coronabesmettingen en dat doet de collega’s en gedetineerden goed. Binnen hangt een positieve sfeer. Qua zorg is er ook heel wat veranderd. 'Zo min mogelijk patiëntencontact', is het uitgangspunt.
We mogen de afdelingen weer op om medicatie rond te brengen. Gedetineerden stellen mij vragen op gepaste afstand, ik kan de meeste vragen beantwoorden en gedetineerden zijn tevreden. Daarnaast zijn gedetineerden vrij om verzoekbriefjes in te vullen en deze in het postvak te doen van de medische dienst. Zo kunnen wij ook op afstand nog de continuïteit en kwaliteit van de zorg behouden. Ook het spreekuur begint weer vorm te krijgen. Namelijk een telefonisch spreekuur, waarbij gedetineerden zelf mogen bellen naar de medische dienst. Het is nog een pilot, maar ik vind het fijn om weer zorg te kunnen verlenen. Als patiëntencontact nodig is, gaan wij in beschermende kleding de gedetineerde zien. De zorg binnen detentie is dus eigenlijk hetzelfde als daarbuiten. Langzaam breidt het uit.
Zo ben ik ook een dag meegegaan met de praktijkondersteunende huisarts. Zij gaat langs alle gedetineerden met chronische ziekten. Bij de POH is niet veel veranderd. De gedetineerden worden op afspraak gezien en er wordt gevraagd hoe het met ze gaat. Ik heb gemerkt dat deze patiëntencategorie mij wel ligt. Ik weet hoe de ziekte er op medisch gebied uitziet en ik kan dan mensen echt begrijpen en helpen zo ver dat kan. Dit maakt mijn baankeuze straks ook makkelijker. Ik ben zo’n student die alles leuk vindt en uiteindelijk niet kan kiezen welke kant ik op wil gaan.
De rust is teruggekeerd en ook mijn klasgenoten zijn weer terug in hun stageritme. Naast deze zorg hebben wij ook nog onze scriptie lopen, wat zorgt voor extra druk. We hebben elke week contact met onze begeleidende docent. Deze hele periode voelt als een rollercoaster en dat geldt denk ik voor alle afstudeerders. We zijn namelijk na onze diplomering hard nodig in de zorg.
Waar ik vooral blij mee ben is dat ik niet meer thuis hoef te zitten. Daar zat ik hele dagen achter de computer te werken om op schema te blijven voor de deadlines. Mijn stage heeft meer invulling nu alle protocollen duidelijk zijn. Het werken in het justitieel complex heeft meer uitdaging en ik vind het dan ook erg leuk!
