Ik ben Isa van Andel, 23 jaar, en ik zit in mijn wachttijd voor de coschappen. Na 3 jaar geneeskunde, vul ik het huidige jaar op met verschillende bijbaantjes, de Master Vitality and Ageing en commissies binnen mijn studie- en studentenvereniging. Binnen Compendium Geneeskunde ben ik al een tijdje actief als ambassadeur, ben ik een van de gezichten van de klantenservice en ben ik sinds kort ook blogger. Ik hoop jullie middels mijn blogs mee te kunnen nemen in leuke, aangrijpende en interessante gebeurtenissen in mijn leven. In deze blog geef ik jullie een kijkje in mijn ervaringen als oogpatiënt.
Ik heb altijd al slechte ogen gehad. Toen ik op mijn 15e een bezoek aan de opticien bracht, werd ontdekt dat ik een bril met een sterkte van -3 nodig had. Er werd toen gevraagd of er genetische oogziekten of überhaupt slechte ogen in mijn familie voorkomen. Maar omdat ik geadopteerd ben, kon ik daar geen antwoord op geven. Dat maakte mij toen best angstig. In de loop der jaren gingen mijn beide ogen steeds verder achteruit. Daarom ben ik naar de huisarts gegaan voor verder onderzoek. Ik werd verwezen naar de oogarts en daar bleef ik onder jaarlijkse controle. Bij mijn laatste controle eind 2022 werden geen bijzonderheden gevonden. Wel kreeg ik uitleg over alarmsymptomen (zoals lichtflitsen, gordijn zicht, verminderd zicht, zwarte vlekken zien).
Mijn angst voor een oogziekte was sterk, maar ik werd elke keer gerustgesteld.
Op 19 januari 2023 kwam ik terug van een spelletjesavond en merkte ik dat ik in mijn slechte oog de helft van mijn gezichtsveld miste. Eerst dacht ik dat het aan mijn lenzen lag, maar toen ik ze uitdeed, veranderde er niets. De volgende dag besloot ik toen nog even snel voor mijn college naar het ziekenhuis te bellen. Daar vroegen ze mij hoe snel ik kon komen, dus ik stelde volgende week maandag of dinsdag voor. Echter, raadden zij mij aan om op dezelfde dag te komen. Eenmaal bij de oogarts (gelukkig kon mijn vader met me mee) werden verschillende onderzoeken uitgevoerd. De uitslag: ik had een ablatio retinae, ofwel een netvliesloslating. Hoewel ik daar wel eens over gehoord had tijdens de bachelor, was ik al veel weer vergeten. Ik was ervan overtuigd dat dit juist bij oudere mensen voorkomt. De oogarts vertelde me dat de prognose op dit moment nog goed was, omdat mijn centrale zicht gespaard was. Maar de arts gaf wel aan dat ik met spoed geopereerd moest worden. Daarna stelde ik zelf weer, koppig als ik ben, volgende week voor, maar ik kreeg direct een doorverwijzing naar het oogziekenhuis in Rotterdam. Ik kon gedag zeggen tegen mijn plannen voor het weekend!
Ook in Rotterdam werd ik erg snel geholpen. Er werd eerst een foto gemaakt van mijn oog. Daarna werd ik door de AIOS oogheelkunde gezien die mijn mooie Vitality and Ageing trui uit Leiden herkende. Zij bleek toevallig ook in Leiden te hebben gestudeerd. Tenslotte werd ik door de oogarts gezien. Er werd ook nog een scheurtje in het netvlies van mijn rechteroog gevonden. Ze legden uit dat ik met spoed geopereerd zou gaan worden door middel van een cerclage/bandje wat mijn oog en netvlies vasthoudt. Helaas vertelden ze me ook dat ik de zondag erop niet zou kunnen hockeyen, voorlopig niet de halve marathon zal rennen, de Efteling er voor mij niet in zit en ik 6 weken rustig aan moet doen. Niets voor mij, maar er zijn ergere dingen. Daarna werd er gevraagd wanneer ik voor het laatst gegeten had. Ik kon rond 9 uur geopereerd te worden, na een praatje met de verpleging, de anesthesioloog en zijn assistent. Rond half 12 was ik weer helemaal bij. Ik moest een nachtje blijven. Ik ben ‘s nachts nog erg goed geholpen door de verpleging met wat boterhammen en ‘s ochtends een ontbijt en daarna ging ik naar mijn afspraak bij de oogarts.
Ook werd mij nog even verteld en bewezen wat een mooi vak de anesthesiologie is.
Hoe het verder zal gaan en of ik volledig mijn zicht terugkrijg, dat zal de tijd leren. Wat ik wel weet is dat mijn rechteroog er op tijd bij is en dat dat oog gelaserd wordt. Ik heb geleerd dat je als patiënt langs zoveel mensen komt, dat je niets of niemands naam meer onthoudt. Maar wat ik vooral heb geleerd is hoe je als patiënt behandeld wilt worden en wat een mooi vak de verpleegkunde is. Ik ben erg blij met de mensen die mij verzorgd hebben en die mij op mijn gemak hebben laten voelen. Mijn zicht op het ziekenhuis is als patiënt zeker veranderd. Wil je meer weten over deze of andere oogaandoeningen?
Lees hier meer over de discipline oogheelkunde, de pocket oogheelkunde, of kijk in de 5-delige reeks voor meer info over anesthesie! Je kunt ook contact opnemen met Isa via de Compendium Community.
