In september 2019 ben ik in een heel vreemd (studie)jaar eindelijk begonnen aan de studie geneeskunde aan Leiden Universiteit. Na een jaar biomedische wetenschappen te hebben gestudeerd in Amsterdam, heb ik al redelijk wat voorkennis en ervaring opgedaan met bijvoorbeeld de practica.
In augustus begon de El Cid, een toffe week, waarin je de stad Leiden, de universiteit en de verenigingen, maar ook vooral je studiegenootjes leert kennen. Hier heb ik zelfs een hechte vriendengroep aan overgehouden. Ik heb me tijdens de El Cid heel impulsief ingeschreven bij Njord (roeivereniging van Leiden) en heb hier totaal geen spijt van gehad. De introductieweken hiervan waren heftig en waren, zeker met de reistijd van 1,5 uur, niet altijd goed te combineren met de studie en het studentenleven. Toch heeft me dit zeker het jaar doorgeholpen!
In Leiden begint het jaar nogal algemeen met het vak Start tot Arts waarbij je ook met de ethiek van de geneeskunde te maken krijgt. Daarna komt een pittig maar erg interessant vak: Mens tot Cel wat zich verdiept in het hele lichaam. Vervolgens komt het vak Cel tot Molecuul, dit vak is meer biomedisch en richt zich op de processen in de cel. Hierna komen naar mijn inziens de pittigere en specifiekere vakken zoals Basis tot Homeostase, Sturing en Stofwisseling en Hersenen en Aansturing. Dit laatste vak met het leukste coördinator duo dat gouden Babinski’s (chocoladerepen) uitdeelt. Ook lopen er een aantal lijnen tijdens deze blokken, dit zijn de lijnen: Algemene Wetenschappelijke Vorming, Lijn Beroepsvorming en Lijn GezondheidsBevordering.
Toen de echte snijzaalpractica begonnen, vond ik dat prachtig. Samen met wat gezonde spanning voor de penetrante geur, had ik heel erg veel zin om meer te gaan leren door middel van snijzaalpractica. Daarnaast ook het ECG oefenen bij elkaar. We analyseerden dan ook ons eigen ECG en dit vond ik erg leerzaam. Daarnaast vond ik het lichamelijk onderzoek oefenen erg leuk. Wat ik een verrijking vond van onze colleges, waren dan wel echt de patiëntdemonstraties. Hierbij komt een patiënt zijn/haar verhaal doen over een aandoening. Daarnaast kregen wij, de studenten, daarna de mogelijkheid om vragen te stellen. Vaak heb ik ook tentamenvragen gemaakt met de patiëntdemonstraties in mijn achterhoofd.
Toen in februari veel in het nieuws kwam over het nieuwe COVID-19 virus, was ik nog niet in paniek. Ik volgde zelfs nog een lezing over dit nieuwe virus. Er bleek erg veel animo voor dit nieuwe maar ook onbekende virus, waardoor sommigen de lezing niet eens meer mochten volgen. Toen de viroloog vroeg wie nou écht verwachtte dat dit virus een epidemie/pandemie zou worden, stak slechts 10% zijn vinger op, exclusief de viroloog zelf.
Op 11 maart was het Interfacultaire feest, een feest in de Gebroeders de Nobel, georganiseerd door meerdere studieverenigingen in Leiden. Langzamerhand begon het virus toch ook richting Nederland te komen en kwam er meer angst. Toch ging ik naar dit leuke feestje. Dit was mijn laatste feestje vóór de ‘intelligente lockdown’ van Nederland.
Vanaf toen waren wij ook niet meer welkom op het LUMC en werd al het onderwijs digitaal. Dit was bij het ene vak beter geregeld dan bij het andere. Zo kregen we colleges, werkgroepen en ook practica online. De tentamens waren nog nooit zo onzeker. Deze werden allemaal verschoven naar juli/augustus, wat voor mij erg nadelig uitpakte. Daarnaast werd proctoring toegepast, waarbij zowel je scherm, camera als geluid gecontroleerd werden. De laatste herkansing is 27 augustus, dat is twee dagen voor de start van het nieuwe jaar…
