Het witte jassen effect wordt vaak gebruikt als term om te verklaren dat er bij veel patiënten een wat hogere bloeddruk wordt gemeten bij de dokter dan ze normaal gesproken hebben in de thuissituatie. Tijdens mijn coschap ontdekte ik een iets ander witte jassen effect.
Mijn eerste dag is aangebroken. Een nieuw coschap en een nieuw ziekenhuis. Met mijn ietwat gebrekkig gevoel voor richting is het gebouw zelfs na de rondleiding nog een doolhof. Gelukkig weet ik mij vaak te redden door achter de juiste persoon aan te lopen. Hierbij is het wel een kunst om op tijd op te merken dat de ene arts-assistent, die je als een kip zonder kop probeert te volgen, naar de wc gaat.
Kom ik op tijd, weet ik de weg, heb ik genoeg kennis en wat ga ik allemaal mee maken? Wanneer ik de witte jas aantrek, lijkt mijn zelfvertrouwen weer iets te stijgen. Kijk, net een echte dokter. Trots stuur ik er een foto van naar de familie.
De witte jas heeft niet alleen een effect op mij. Zodra ik toch een beetje verdwaald rondloop door het ziekenhuis, word ik aangehouden door een patiënt: “hoe kom ik bij de radiologie afdeling?” Overdonderd en verbaasd dat de witte jas mijn dwalende blik heeft overschaduwd, kijk ik zoekend om me heen in de hoop een bordje te zien. En ja hoor, gespot! Gelukkig hoef ik de patiënt dus niet teleur te stellen en wijs ik hem de weg.
Tenminste al één iemand kunnen helpen vandaag én ontdekt dat ik prima kan speuren. Best handig voor mijn eigen zoektocht. En ja hoor, terwijl ik de dankbare patiënt nakijk, zie ik een andere coassistent lopen aan wie ik mijn weg kan vragen. Intussen heb ik ook een reactie in de familie app:
