Deze week staat in het teken van de pocket oogheelkunde, een gloednieuwe pocket. Dit kleine boekje, mee te nemen in de doktersjas, komt goed van pas voor eenieder die het beste uit het coschap oogheelkunde wil halen of eenieder die snel iets wil opzoeken over het orgaan dat zo klein lijkt en toch voor grote problemen kan zorgen. Waarom deze pocket en de oogheelkunde zo leuk en belangrijk zijn, vertelt auteur Talisha van Beek ons in dit interview.
Talisha is als 23-jarige studente bezig haar studie geneeskunde in Maastricht met een sneltreinvaart af te ronden. Terwijl ze bezig was met het laatste onderdeel van haar coschappen, klaar om arts te worden, stond alleen de coronacrisis haar even in de weg. Gelukkig kan ze volgende week weer beginnen als semiarts op de oogheelkunde en hopelijk is ze dan toch rond eind juli klaar. Het reguliere studieprogramma vond Talisha niet voldoende. Als extra uitdaging heeft ze het afgelopen jaar een honours programma gevolgd. Even iets heel anders dan de boeken en verhalen van de geneeskunde. Het liefst schrijft zij Engelse supernatural fictie en sciencefiction, denk aan vampiers en weerwolven. Haar droom is om een van haar boeken eind dit jaar bij een uitgever te krijgen.
Als auteur van de nieuwe pocket is Talisha erin geslaagd haar twee grote liefdes, oogheelkunde en schrijven, te combineren.
Talisha geeft eerlijk toe dat ze niet meteen enthousiast was. Toen ze het coschap moest starten dacht ze zelfs 'waar ben ik aan begonnen?'. Om haar heen hoorde ze voornamelijk negatieve verhalen, het zou supersaai zijn. Het tegendeel werd haar bewezen toen ze eenmaal bezig was.
“Ik werd verliefd op de spleetlamp!”
Ze ontdekte snel dat oogheelkunde eigenlijk heel veel verschillende aspecten van de zorg bestrijkt. Een combinatie van beschouwend en chirurgisch. “Het oog lijkt misschien zo’n klein orgaan, maar je kan er zoveel aan zien en zoveel mee doen. Je gebruikt je ogen dagelijks, maar de meeste mensen staan daar eigenlijk nooit bij stil. Totdat er iets misgaat en dan zijn wij er.”
Toch heeft zij nog wel even getwijfeld. De endocrinologie leek haar ook wel wat tot ze bij haar keuzecoschap weer terugkwam bij de interne: “Op dag één wist ik, dit is niks voor mij. Alleen praten met de patiënt vind ik maar saai, ik moet ook iets kunnen doen.” Deze actie heeft zij dus gevonden bij de oogheelkunde, waar je verschillende apparaten gebruikt om te achterhalen wat er met de patiënt aan de hand is. Zo meet je de visus, je zit achter de spleetlamp, je bekijkt de retina door te spiegelen, maar je luistert ook goed naar het verhaal van je patiënt. Daarbij kun je zowel grote als kleine (chirurgische) ingrepen doen, kweken afnemen van het oog, noem maar op. Al met al een veelzijdig specialisme."
Zodra Talisha ontdekte dat er schrijvers gezocht werden bij Compendium Geneeskunde, heeft zij gesolliciteerd. Zo heeft zij ook meegeschreven aan het hoofdstuk Immunologie voor Compendium Geneeskunde boekenreeks 2.0. Bij het horen van de plannen voor een pocket oogheelkunde was ze meteen enthousiast en gaf ze aan graag mee te willen schrijven. En zo begon ze tijdens haar semi oogheelkunde aan het schrijven van de pocket samen met haar medeauteur. “Stiekem heeft dit toch best veel tijd gekost. Al verloopt het allemaal erg soepel, het is toch hard werken!”, geeft zij aan. Naast samengevatte informatie uit het grote boek van Compendium, maak je als auteur van de pocket zelf nog handige schema’s en bijlages, zoals welke diagnose past bij welke klachten en welke vragen moet je stellen. “Constant ben je bezig met bedenken hoe krijg je de juiste informatie in het boekje. Als ik dit herschrijf, staat het punt dat ik wilde maken er dan nog wel in?” Ja het is een uitgebreid proces waarin continu wordt gewerkt aan de beste kwaliteit; schrijven, herlezen, opsturen, feedback, verwerken, schrijven en zo door. “Je leest het wel zo’n tienduizend keer om te kijken of het wel lekker loopt.”
“Nee, niet eens”, lacht ze, “Steeds als ik weer aan het lezen ben, ontdek ik toch weer nieuwe dingen.” Op de vraag of ze de pocket zelf gaat gebruiken antwoord ze volmondig ja: “Als ik de pocket heb, dan zou ik hem de hele dag meedragen in mijn witte jas.” De pocket is geschreven vanuit het perspectief van de coassistent: “Wat had ik toen nodig? Wat was handig om snel op te kunnen zoeken bijvoorbeeld voor het bespreken van een patiënt met mijn supervisor.”
"In de meeste steden is het coschap oogheelkunde zo kort (2-4 weken ongeveer), dat het lastig is om er genoeg van te leren. En dat terwijl er heel veel mensen zijn die last hebben van hun ogen. Die kom je dus ook tegen in de huisartsenpraktijk of op de afdeling interne." Talisha wil graag benadrukken dat de pocket dus niet geschreven is voor de Oogheelkunde alleen. "Een klein boekje waarin informatie over het oog makkelijk is terug te vinden is voor verschillende soorten artsen fijn. Misschien is het soms niet eens nodig de oogarts erbij te vragen."
“Deze pocket is niet alleen voor de oogarts, maar ook voor de huisarts, internist of menig ander specialist!”
Als Talisha terugdenkt aan haar eigen coschappen, denkt ze dat vooral de lijstjes met symptomen gekoppeld aan een differentiaaldiagnose erg handig zijn of het voorbeeld van hoe een status eruitziet. Dit is wel vergelijkbaar met de statusvoering van de interne, maar in de oogheelkunde moet je ook het een en ander noteren over de visus en hoe je dat precies opschrijft is niet zo vanzelfsprekend. Daarnaast vraag je ook specifiek naar oogheelkundige medicatie of oogoperaties. “Voor veel patiënten is een staaroperatie zo’n kleine ingreep dat ze het makkelijk vergeten te benoemen.”
Verder vind je in de pocket een uitgebreide lijst met veelgebruikte afkortingen, ezelsbruggetjes en wat typische patiënten.
De veelzijdigheid van de oogheelkunde is in de pocket terug te vinden. Zo worden er naast de anamnese en diagnoses, twee veelvuldig uitgevoerde operaties in de bijlages beschreven en worden de oogdrukmeting en de drie-spiegel uitgelegd. Een favoriet hoofdstuk heeft Talisha niet. Het hele boekje vindt zij leuk!
Het belangrijkste is volgens Talisha; “Wees proactief, zie zoveel mogelijk patiënten.” Het gebruik van de spleetlamp en het spiegelen kost tijd om te begrijpen en goed te kunnen uitvoeren. Dus het hoeven geen patiënten te zijn met moeilijke problemen, maar zet ze achter de spleetlamp, probeer te spiegelen, al lukt het niet, al zie je iets roods, dat is al iets. Hoe meer je het doet, hoe beter je erin wordt!" Aldus Talisha.
Haar sollicitatie om als arts-assistent bij de oogheelkunde aan de slag te gaan is verstuurd, maar voor Talisha is het zeker:
“Ik word oogarts, oh en schrijver!”
Het beknopte CV van Talisha van Beek:
