In gesprek met ... Suzanne Anjie en Romée Snijders

In gesprek met ... Suzanne Anjie en Romée Snijders

Inmiddels is de term ‘pocket’ geen onbekende term meer binnen Compendium Geneeskunde. Het specialisme MDL mocht natuurlijk niet achterblijven en op 11 maart was het moment eindelijk daar: de lancering van de pocket MDL. Op een zonnige zaterdagmiddag schuif ik aan bij de twee redactieleden: Romée Snijders en Suzanne Anjie. Romée is initiatiefnemer van Compendium Geneeskunde en doet op moment van schrijven vanuit het RadboudUMC een promotie-onderzoek naar auto-immuun hepatitis. Suzanne is ook PhD-student. Zij doet momenteel onderzoek in het AMC naar  het verbeteren van medicatie bij de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa.

 

Hoe hebben jullie elkaar gevonden?

Romée neemt het woord: ‘Ik speelde al een tijdje met het idee van het maken van deze pocket. Ik wist dat Suzanne eerder een soort pocket over de MDL gemaakt. Deze pocket  was voornamelijk gericht op arts-assistenten. Ik was meteen enthousiast en stuurde haar een  bericht via LinkedIn. We belden een aantal maal en een half jaar later besloten we onze krachten te bundelen. Carlijn Veldman, ook een redactielid van Compendium Geneeskunde, had de tip gegeven om de pocket met zijn tweeën aan te sturen. Je vult elkaar aan waar nodig, je versterkt en steunt elkaar.

 

Hoe hebben jullie het team opgesteld?

We hebben een advertentie voor auteurs opgesteld en online gezet. Uit heel Nederland  hebben we vier fantastische auteurs tevoorschijn getoverd: Niels, Veronique, Linde en Jessica. Zij waren echter niet de enigen die bij de opzet van de pocket betrokken waren. Verder werkten er onder andere 49 artsen en specialisten vanuit veertien verschillende ziekenhuizen in Nederland en België mee aan de pocket.

 

Wat is er allemaal anders bij de pocket MDL dan bij andere pockets?

We hebben geprobeerd om deze pocket meer te richten op semi-artsen en arts-assistenten binnen de MDL. In het gehele traject van het schrijven werkten we veel samen met andere afdelingen, zoals de afdeling Interne Geneeskunde en de Radiologie. Meer dan tevoren hebben we nadruk gelegd op klinisch redeneren: ‘welke stap zet je wanneer en op basis waarvan?’ Ook staat deze pocket boordevol met endoscopische plaatjes.

 

Waren er dingen die jullie niet hadden verwacht bij het in elkaar zetten van de pocket?

We zijn allemaal expert over dit onderwerp, dus zijn er veel discussies over wat er in komt en wat niet. Ervaringen van onze PhD’s, denk bijvoorbeeld aan congressen en het geven van onderwijs, waren enorm waardevol. Doordat je meer kennis hebt, ben je selectiever wat in de pocket komt. Zelfs op gebied van taal hebben we lang met elkaar lopen sparren, bijvoorbeeld: schrijf je melaena of melena? Verder denken we dat we voor iedereen spreken als we stellen dat het maken van de pocket meer werk kost dan we in de eerste instantie hadden verwacht.

 

Zelfs op gebied van taal hebben we lang met elkaar lopen sparren, bijvoorbeeld: schrijf je melaena of melena? 

 

Waar lag het acceptabele afkappunt voor de informatie?

Er was wel een deadline die je moest aanhouden. Daarnaast hadden we, nadat een document klaar was, nog één joker, die iedereen mocht inzetten. Maar daarna was het ook absoluut klaar met het aanpassen.

 

Wat was nou iets dat voor jullie ‘classic MDL-pocket’ was?

Project pocket MDL was voor ons: vele samenwerkdagen met zijn zessen, op vrijdagavonden gebeld worden door specialisten van ‘hee verander deze afbeeldingen even’, om dan vervolgens opnieuw naar de inhoud te kijken. Inmiddels hebben meer dan 24 inhoudsopgaven, 102 afbeeldingen en 500 documenten de revue gepasseerd. Romée voegt toe: ‘helemaal op het einde van de rit zijn we door Suzanne in de watten gelegd met een heus zeven-gangen-diner bij haar thuis, compleet met wijn-paring. Liefde gaat immers door de maag. Dit was een hele feestelijke en passende afsluiting van dit mooie project’.

 

Bestel de pocket MDL hier!

 

Romée en Suzanne werder geïnterviewd door Alexander Currie. Hij studeert geneeskunde in Nijmegen. Als hij niet in een ziekenhuis te vinden is, dan wel in de UB, kun je hem tegenkomen met een fotocamera in zijn hand, achter een piano of gitaar (vaak tot ergernis van zijn huisgenoten en tijdens sommige weekenden zijn ouders) of inmiddels wat vaker gewapend met pen en papier, aangezien hij al een tijdje zijn hersenspinsels mag delen met de rest van Nederland. 

Laat een reactie achter