Een dag in het leven van … Nathasja van Leeuwen

Een dag in het leven van … Nathasja van Leeuwen

In deze reeks lichten we een dag in het leven van iemand in de gezondheidszorg uit. Gewoon iemand zoals jij en ik. Deze keer in de spotlight: Nathasja van Leeuwen (30), arts en mama in Tanzania. Nathasja heeft geneeskunde gestudeerd aan het Radboud en woont sinds 2018 in Tanzania. Ze is getrouwd met Leo, Tanzaniaans verloskundige, en samen hebben ze twee kindjes; Leah (2) en Linc (8 maanden). Ze werken allebei in een streekziekenhuis in Kagondo.

Rond 6 uur word ik wakker van het gebrabbel van Linc. Ik poets m’n tanden en ga snel pap voor hem en zijn zus. Ik ruim de vaat op, maak snel een rondje door het huis om verloren speelgoed op te ruimen, drink zelf ook een flinke beker pap en haal dan de kleintjes met volle buikjes uit bed. Leo kleedt Leah aan en ik ontferm me over Linc. Nog gauw de bedden opmaken, en dan kan ik rond half 8 naar het ziekenhuis. Leo heeft vandaag ochtenddienst, dus we gaan samen.

We beginnen de dag met het ochtendgebed (ik bid eigenlijk niet, maar meestal zijn er ook wat algemene mededelingen, dus altijd nuttig om erbij te zijn). Toevallig is er vandaag taart van de bruiloft van een van de lab-medewerkers van het afgelopen weekend. Een goed begin van de dag. Na het gebed gaan we door met de overdracht. In de nacht is er een first on call, die alle opnames doet en voor alle patiënten in het ziekenhuis gebeld kan worden. Daarnaast is er een second on call, als achterwacht. Er zijn vannacht vier nieuwe patiënten opgenomen. Twee daarvan hebben een motorongeluk gehad, met flink wat gebroken botten, een patiënt met gecompliceerde malaria en een kindje van anderhalf met een longontsteking.

Na de overdracht gaat iedere dokter naar zijn eigen afdeling. Ik sta nu vier jaar op de verloskamers, zo ook vandaag. We hebben vandaag twee electieve keizersneden. Een vrouw met een keizersnede in de voorgeschiedenis precies één jaar geleden, en een vrouw met twee keizersneden in de voorgeschiedenis. Voordat alles en iedereen zover is, zijn we ruim een uur verder, maar rond een uur of 10 kunnen we dan eindelijk aan de eerste operatie beginnen. De baby komt huilend de buik uit en we kunnen tevreden sluiten. Ook de tweede operatie verloopt voorspoedig, nog een gezonde baby op de wereld.

Na de operaties neem ik even een momentje voor thee. Vandaag met mandazi, een soort kleine Tanzaniaanse oliebolletjes. Daarna ga ik terug naar de afdeling voor de visite. Op de afdeling liggen vrouwen die net bevallen zijn, zowel normale bevallingen als keizersneden, en zwangere vrouwen die wachten op de bevalling. Vandaag hebben we 19 patiënten op de afdeling. Met de meeste van hen gaat het goed. Ook de meeste baby’s doen het goed. Een van de vrouwen die we afgelopen zondag hebben geopereerd, is helaas haar kindje verloren.

Ook al gebeurt het hier vaak, het blijft moeilijk om mee te maken. Te weten dat zo’n kindje het ergens anders ter wereld wel had gered. Ook vandaag sta ik met tranen in m’n ogen aan het bed om moeder te troosten met een ontroostbaar verlies.

Na de visite loop ik naar mijn kantoortje, waar een aantal patiënten op me wacht voor een echo. Ik heb door middel van donaties een paar jaar geleden een nieuw echoapparaat kunnen kopen voor het ziekenhuis, waar we nog steeds heel veel profijt van hebben. Ik zie dagelijks gemiddeld 10 patiënten, dan wel opgenomen, dan wel vanuit huis, voor een wijd scala aan symptomen en ziektebeelden. Vandaag komt er bijvoorbeeld een man met plasklachten, waarbij de echo een vergrote prostaat laat zien. Maar ook twee vrouwen met een ‘gewone zwangerschap’, die graag op controle wilden komen (dit laatste gebeurt hier niet vaak, meestal komen mensen alleen bij problemen). Ik zie vrouwen met dreigende miskramen, onvervulde zwangerschapswensen, patiënten met tumoren of ascites. Echt een heel gevarieerd en interessant spreekuur!

Na de echo’s maak ik nog een rondje over de afdeling en de verloskamers. Alles lijkt rustig en rond een uur of drie zit mijn werkdag in het ziekenhuis erop. Ik rijd terug naar huis en maak een bord eten voor mezelf en Leah.

Het is met een tweejarige onmogelijk om in je eentje te eten ;)

Daarna neem ik de kindjes mee naar buiten, om wat in de tuin te werken. We hebben een groot stuk grond met passievruchten, waar we veel in moeten snoeien en wieden. Lekker om even mijn hoofd leeg te maken en alles van het ziekenhuis achter me te laten. De middag vliegt voorbij en voor ik weet vragen Linc en Leah alweer hoe laat we eigenlijk gaan eten. Oeps! Tijd voor het avondritueel. Ze eten gezellig samen (met een klein beetje hulp van mama) en gaan samen in bad. Daarna nog een paar rondjes rennen en springen met Leah, en dan heerlijk slapen.

Rond een uur of 8 kan ik eindelijk voor mijn werk voor Compendium gaan zitten. Vandaag schrijf ik deze blog, en redigeer ik wat andere stukken. Leuk om zo mijn Nederlands bij te houden, en op de hoogte te blijven van de nieuwste medische ontwikkelingen!

Vanwege de hoge moeder en kindsterfte in Tanzania, bouw ik samen met mijn man Leo onze eigen moeder-kind kliniek. Het wordt een moderne kliniek met aandacht voor veilig zwanger worden, veilig zwanger zijn en veilig bevallen. Voor de bouw en opstart van deze kliniek zijn we voor een groot deel afhankelijk van donaties. Vanavond schrijf ik nog een aantal subsidie aanvragen en maak ik een promotiefilmpje. Daarna doe ik voldaan de laptop dicht en kruip ik samen met Leo op de bank. Morgen weer een nieuwe dag!

Meer weten over Nathasja? Neem contact met haar op via de Compendium Community!

Laat een reactie achter